Λήθη.

Καμιά φορά,θες να ξυπνήσεις ένα πρωί,
να μη θυμάσαι τίποτα και να ξεκινήσεις
τα πάντα απο το μηδέν.
Καμιά φορά,αυτά που έζησες,
όσο όμορφα κι αν είναι σε πονάνε.
Ένας μεγάλος έρωτας,
όσο μεγάλος κι αν είναι
δεν μπορεί να σου καταστρέψει 
για πάντα τη ζωή.
Κάποια στιγμή ξυπνάς
και δε θυμάσαι πια.
Δεν προλβληματίζεσαι.
Είσαι ο ίδιος άνθρωπος
στο σημείο μηδέν σου.
Καινούργια αρχή,
καινούργιοι άνθρωποι,
καινούργια στέκια...
Είναι ωραίο το παλίο,
έχει ένα άρωμα νοσταλγίας,
όμως σε κάποιες περιπτώσεις,
ΔΕΝ σου χρειάζεται.
Η ζωή απλώνεται μπορστά μας άλλωστε.
Κι ότι είναι να 'ρθει,θα 'ρθει!
Όσο τα κυνηγάς τα πράγματα,φεύγουν,
σαν τις πεταλούδες.
Κι όταν τα αφήνεις,ξαφνικά,
έρχονται μόνα τους και σου χαρίζουν,
ευτυχία...ναι,καλά άκουσες,ευτυχία!
Γι'αυτό,σε κάθε τέλος,
να κρατάς τα όμορφα,
τα άσχημα ξέχνα τα,
συγχώρεσέ τα...
Θα 'ρθει κάποια στιγμή στη ζωή σου,
ο κατάλληλος άνθρωπος,
που μέσα απο 40 κύματα θα σου αποδείξει,
πως είναι για 'σένα και είσαι γι'αυτόν.
Και τότε η λήθη,
θα 'χει επέλθει,
ομαλά...

*στην κολλητή μου,με αγάπη!