Ανάσες.

Το μόνο που μας ανήκει είναι οι ανάσες μας.

Η κάθε μία,μικρή σε διάρκεια,όμως όλη δική σου,όσο διαρκεί η στιγμή της.

Και το σωστό είναι να τις αξιοποιήσεις σωστά.

Μία προς μία.

Η ζωή είναι μικρή,περνάει και χάνεται.

Σήμερα εσύ,αύριο κάποιος άλλος.

Αξίζει να 'χεις αφήσει κάτι τρανό πίσω σου.

Μικρά βήματα.

Ξεκίνα με τον εαυτό σου.

Φτιάξε κάτι καλό.

Δεν είναι απλό,θέλει χρόνο...μα ξεκίνα απο εκεί!

Κι έπειτα,μάθε να συνυπάρχεις.

Να χαρίζεις χαρά.

Χαρά. 

Ανάσα και χαρά.

Κι όταν αγαπήσεις πραγματικά,φρόντισε να προσπαθήσεις τουλάχιστον,

τα λάθη σου να τα διορθώσεις,για εκείνον...

Το "θα 'θελα" να το κάνεις "θέλω".

Το "κάποια στιγμή","τώρα".

Το "μα εγώ;!"..."ναι,εγώ!".

Τότε όλα τα όνειρα και οι βλέψεις σου θα 'χουν βάση,θα γίνουν πραγματικότητα,θα μπορούν να κρατηθούν.

Θέληση.

Ανάσα και θέληση.

Για εκείνον τον κάποιον,που κάποτε έκανε υπερπροσπάθειες.

Αξίζει να τσαλακωθείς,πίστεψε με!

Θα πάρει χρόνο,πολύ ή λίγο δε ξέρω...

Μα αξίζει! 

Αρκεί να το θες.

-Θυμάμαι τότε που ήρθες κι έφερες τον ήλιο στην κάθε μέρα μου.

Δεν είχε σημασία πόση βροχή είχα αντέξει,την ξέχασα.

Κι ίσως σ'αγάπησα γιατί,κατάφερες να αντέξεις τις σιωπές μου 

κι εκείνες τις εκρήξεις που είχαν ως αποτέλεσμα.-

Γέφυρες.

Ανάσα και γέφυρες.

Κάποιες τις καις,ολοσχερώς.

Γιατί πρέπει.

Γιατί σε κάνουν και βαδίζεις λάθος.

Κάποιες τις περπατάς.

Γιατί είναι ο δρόμος που διάλεξες.

Γιατί πρέπει να γνωρίσεις το μονοπάτι εκείνο,

ξανά και ξανά,

μέχρι να μπορείς να βαδίζεις εκεί με κλειστά μάτια.

Όχι γιατί το θεωρείς δεδομένο και σίγουρο.

Αλλά γιατί ακόμη και στις δύσκολες ανηφόρες του,

θα πρέπει να το γαληνέψεις.

-Θυμάμαι τότε που παραπάτησα και μ'έπιασες,

όχι για να με σηκώσεις απλά και να φύγεις,

αλλά για να μου μάθεις να περπατάω.ξανά.-

Αν δεν χαθείς,δεν πρόκειται να ανακαλύψεις νέους δρόμους.

Κι αν δεν κάνεις λάθος,δεν πρόκειται να ανακαλύψεις νέους τρόπους.

Άσε με να σου δείξω.

Μπορούμε...

Το μόνο που μας ανήκει είναι οι ανάσες μας.